طرح مسال ه: وجود نابرابری گسترده در توزیع درآمد به بروز فقر و افزایش دامنهی آن منجر م یشو د. از ابتدای قرن بیستم تا اواسط آن، توجه بیشتر اقتصاددانان کشورهای جهان به افزایش نرخ رشد اقتصادی معطوف شده بود ولی از نیم ه دوم به بعد، به ویژه از دهه ۱۹۷۰ با ملاحظ ه افزایش شکاف درآمدی میان فقرا و ثروتمندان و ه مچنین تحول در آگاهی عمومی بر افزایش کیفیت زندگی تأکید شده اس ت. هدف ما در این مقاله این است که نشان دهیم آیا بیم ه اجتماعی ابزار مؤثری برای کاهش نابرابری م یباشد؟ به عبارت دیگر تغییرا ت در سطوح بیمه چه تغییری در توزیع درآمد ایجاد میکند؟ روش: با اس تناد به اطلاعات موجو د و پا برآورد مد لهای رگرسیونی، رابط ه بیمههای اجتماعی با نابرابری درآمد در ایران تبیین میشود. یافت هها: در ایران فرضی ه کوزنتس صادق نیس ت. همچنین، حق بیم ه دریافتی بیمههای عمر و غیر عمر، باعث کاهش نابرابری م یشوند.و اثر بیم ههای عمر بر کاهش نابرابری درآمد به مراتب بیش از اثر بیمههای غیر عمر است. نتایج: نتایج مدل نشان م یدهد که توسع هی بیم ههای اجتماعی، اعم از بیم ههای غیر عم ر و عمر، باعث کاهش نابرابری درآمدها م یشوند. تأثیر بیم ههای اجتماعی بر نابرابری، ناچیز ولی معن ادار اس ت. از این رو برای کاهش نابرابری درآمد، علاوه بر توسعه بیم ههای اجتماعی اقدامات دیگری هم باید انجام شود.
