این تحقیق با عنوان «بررسی مسائل و مشکلات جسمانی، اجتماعی و روانی سال‌مندان منطقه ۱۳ تهران» انجام شده است که در قالب مطالعات نیازسنجی سال‌مندان است. افراد ۶۰ ساله و بیش‌تر ۶/۶ درصد, (۶/۴ میلیون نفر) از کل جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند که حدود ۰۰۰/۵۰۰ نفر از آنان در تهران زندگی می‌کنند. هدف از این مطالعه، ارائه تصویری روشن از مشکلات جسمانی، روانی و اجتماعی سال‌مندان در تهران است. روش این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی است. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد. جامعه مطالعه شده، سال‌مندان بالاتر از ۶۰ سال منطقه ۱۳ تهران، و روش جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه بود. پرسش‌نامه‌ها در میان ۳۰۰ نفر از سال‌مندان مراجعه‌کننده به «فرهنگ‌سرای سال‌مند», «خانه فرهنگ حافظیه» و «پارک پیروزی» توزیع شد و داده‌ها پس از جمع‌آوری با ابزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ۵۲ درصد جامعه تحت مطالعه مونث, ۳/۳۲ درصد بی‌سواد, ۳ درصد مجرد هستند. ۵۵ درصد از پاسخ‌گویان دارای مشکلات اقتصادی هستند، ۶/۲۵ درصد از آنان مشکل انجام فعالیت‌های روزانه (ADL) دارند، ۲۱ درصد از شرایط جاری زندگی اظهار نارضایتی کرده‌اند، ۳/۲۷ درصد بیمه نیستند و ۲۴ درصد دارای نوعی مشکل روانی هستند. در بحث نیاز سنجی می‌توان اظهار داشت سال‌مندان در تهران به ویژه زنان سال‌مند با مشکلات متعدد جسمانی، اجتماعی و روانی روبه‌رو هستند؛ به طوری‌که این مشکلات بر روی کیفیت زندگی آنان تأثیر می‌گذارد. این مطالعه نشان داد که برای برطرف کردن انواع مشکلات جسمانی، اجتماعی و روانی و نیز رفع نیازهای سال‌مندان، اقدامات سیستماتیک و برنامه‌ریزی شده لازم است تا زندگی بهتری برای سال‌مندان عزیز فراهم آید.

طرح مسأله: مقاله حاضر به بررسی وضعیت هویت ملی و عوامل موثر بر آن در میان دانش‌آموزان دوره متوسطه پرداخته است. دوران نوجوانی دورانی است که عناصر شخصیتی افراد در آن شکل می‌گیرد. هویت ملی یکی از عناصر مهم شخصیتی هر فرد محسوب می‌شود که پایه تعهد تعمیم یافته آن‌ها را نسبت به جامعه خود شکل می‌دهد. روش: تحقیق حاضر با استفاده از روش پیمایشی در میان ۴۰۰ نفر از دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز، با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته، انجام شده است. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان می دهد که میزان هویت ملی در میان ۷۸ درصد دانش‌آموزان متوسط و بالا است، همچنین ۲۲ درصد از آن‌ها دارای هویت ملی ضعیف بوده و در بحران هویت به‌سر می‌برند. نتایج: بررسی عوامل موثر بر هویت ملی نشان می دهد که مهم‌ترین متغیرهای موثر بر آن به ترتیب عبارت‌اند از احساس تعلق به جامعه، نوع رویکرد به غرب، مشروعیت نظام سیاسی و فردگرایی. بررسی مدل اندازه‌گیری هویت ملی نشان داد که مهم‌ترین ابعاد سازنده هویت ملی دانش‌آموزان به ترتیب بعد جغرافیایی، بعد فرهنگی و بعد تاریخی می‌باشد.

طرح مسئله:. علی رغم اقدامات بسیاری که در بخش کاهش عرضه در کشور انجام شده است، به نظر می‌رسد هنوز شناسایی عواملی که بتواند منجر به پیشگیری از مصرف مواد شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ نگرش دینی و خودکنترلی با گرایش به مصرف مواد بوده است. روش: گروه نمونه متشکل از ۳۸۶ دانشجوی پسر دوره ‌کارشناسی دانشگاه تهران بوده است که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردیدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بوده است از «مقیاس تجدیدنظر شده‌‌‌ می‌بارگی مک‌اندرو» (MAC-R)، «مقیاس پذیرش اعتیاد» (AAS)، مقیاس دینداری و مقیاس تجدیدنظرشده‌ خودکنترلی. یافته‌ها تحلیل هم‌پراکنش (کوواریانس) چند متغیری نشان داد که بین سطح دینداری فرد و گرایش به مصرف مواد رابطه منفی معنی‌دار وجود دارد. همچنین بین خودکنترلی پایین و گرایش به مصرف مواد رابطه معنی‌دار مثبت وجود دارد. نتیجه‌گیری: دینداری می‌تواند از گرایش فرد به مصرف مواد پیشگیری نماید.از اینرو به والدین و مراکز آموزشی پیشنهاد می‌شود که با تقویت باورهای دینی در افراد در معرض خطر سوءمصرف مواد از احتمال گرایش آن‌ها به مصرف مواد جلوگیری شود.

طرح مسئله: در کلیه جوامع، سوء مصرف مواد در جمعیت جوان و قشر تحصیلکرده از اهمیت ویژ‌ه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان مصرف مواد در بین دانشجویان دانشگاه‌های دولتی انجام پذیرفت.
روش: این مطالعه یک پیمایش مقطعی است. نمونه مورد مطالعه شامل ۸۳۷۳ نفر (۵۰/۵۹ درصد مونث) دانشجویی است که به صورت تصادفی خوشه‌ای و بر مبنای توزیع جنسیت، دانشکده و وضعیت اسکان انتخاب شدند. از پرسشنامه شیوع‌شناسی مصرف مواد برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده گردید. 
یافته‌ها نسبت دانشجویانی که حداقل یک ‌بار در طول عمر قلیان، سیگار، مشروبات الکلی و تریاک مصرف کرده‌اند، به‌ترتیب ۳۰، ۲۰، ۱۳ و ۸۰/۱ درصد و نسبت مصرف در  ۱۲ ماه گذشته، به‌ترتیب ۷۰/۲۰، ۹۰/۱۳، ۱۰ و ۵۰/۱ درصد است. سن شروع مصرفِ تقریباً همه مواد ۱۳ تا ۱۸ سالگی است. مصرف اکثر این مواد در منزل دوستان، درخوابگاه با دوستان، در جشن‌ها و میهمانی‌های خانوادگی و در سفر و گردش‌های تفریحی با دوستان بوده است. 
نتایج: با توجه به دسترسی قابل ملاحظه مواد سنتی و مشروبات الکلی، میزان شیوع مصرف این مواد در بین دانشجویان پایین است. سن نوجوانی پرخطرترین برهه و دوستان عاملی مهمتر از خانواده برای شروع مصرف مواد هستند.

بیان مسئله: پژوهش حاضر با هدف مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت در بیکاران مصرف کننده مواد و بیکارانی که مواد مصرف نکرده‌اند و شناخت برخی عوامل پیش‌بینی‌کننده مصرف مواد در بیکاران انجام شده است. روش: این مطالعه علی ـ مقایسه‌ای در سال ۸۶ انجام شد. ۲۰۰ نفر از بیکاران مرد ۲۰ تا ۳۰ ساله مراجعه‌کننده به مراکز کاریابی شهر اصفهان با نمونه‌گیری خوشه‌ای از چهار مرکز کاریابی در نواحی چهارگانه شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول کسانی بودند که برای اولین بار در مدت بیکاری مواد مصرف کردند (۶۵ نفر) و گروه دوم کسانی بودند که با وجود بیکاری به مدت حداقل ۶ماه، هرگز مواد مصرف نکردند (۱۳۵ نفر). دو گروه از نظر نحوه گذران اوقات فراغت با یکدیگر مقایسه گردیدند. یافته‌ها: ‌نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد معتادOR= ۲/۶۰۶, CI: ۱/۶۰۰-۴/۲۴۴ , p <۰/۰۰۱)) و تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد غیرمعتاد OR= ۱/۱۲۲, CI: ۱/۰۲۵-۱/۲۲۹ , p=۰/۰۱۳)) می‌توانند پیش‌بینی‌کننده مصرف مواد در بیکاران باشند. نتیجه‌گیری‌: به نظر می‌رسد نظارت بر روابط افراد بیکار به پیشگیری از مصرف مواد در آن‌ها کمک کند.

  طرح مساله: رشد شهر و شهرنشینی بارزترین ویژگی تحولات اجتماعی ـ اقتصادی در دوره اخیر است. شهرنشینی در این دوره با چنان سرعتی افزایش یافته که بسیاری از فرصت‌ها را برای ارتقا کیفیت زندگی به شدت محدود کرده است. لذا همزمان با شهری شدن جامعه ایران، تحلیل پیامدهای آن، از جمله ارزیابی کیفیت زندگی شهری، یکی از مهم‌ترین ضرورت‌های مطالعات شهری کشور است. در این مقاله تغییرات کیفیت زندگی شهری طی دوره ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۵ ارزیابی می‌شود.

  روش: تغییرات کیفیت زندگی شهری طی دو دهه ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۵ بر مبنای شاخص‌های عینی، نخست در قالب روندها توصیف و تبیین و سپس در مقایسه با تحولات شهرنشینی تحلیل شده است. برای این منظور تغییرات سهم و سرانه یا ضریب برخورداری جامعه شهری از شاخص‌های شش‌گانه مسکن، بهداشت، آموزش، ارتباطات، انرژی و گردشگری ارزیابی شده است. اطلاعات پایه‌ای عموماً با روش کتابخانه‌ای از منابع آماری تهیه شده و در مواردی نیز با مراجعه حضوری به سازمان‌های ذی‌ربط تکمیل شده است.

  یافته‌ها: ضریب برخورداری جامعه شهری در بسیاری از شاخص‌های مسکن، آموزش،گردشگری و برخی شاخص‌های بهداشت و سلامت طی دهه ۱۳۶۵ تا ۱۳۸۵ کاهش یافته است. شاخص‌های بهداشت و سلامت (به استثنای سرانه تخت‌های بیمارستانی) در مجموع ثابت باقی مانده ولی سرانه برخورداری شاخص‌های ارتباطات و انرژی افزایش یافته است.

  نتایج: کیفیت زندگی شهری در ایران به شدت از شهری شدن جامعه متاثر است. شهرنشینی کمّی سهم و سرانه بسیاری از شاخص‌های کیفیت زندگی شهری را پایین آورده، تغییرات مثبت آن را کنترل کرده و از این طریق بر جنبه‌های اجتماعی شهرنشینی تاثیرات جدی گذاشته است. در چنین شرایطی، مطالعات ارزیابی کیفیت زندگی شهری بایستی به عنوان یک ضرورت در کنار مطالعات کمّی و کالبدی شهرها، در برنامه‌های توسعه شهری در سطوح ملی و محلی مورد توجه قرار گیرد. ظرفیت و سرعت شهرنشینی در ایران باید همواره با بررسی اثرات آن بر کیفیت زندگی شهری ارزیابی شود.

  مقدمه: وضعیت سلامت و سطح توسعه یافتگی کشورها رابطۀ متقابل و تنگاتنگی با یکدیگر دارند. انسان سالم، اساس توسعۀ پایدار است و افزایش رشد و توسعۀ اقتصادی، یکی از عوامل اصلی و مؤثر بر وضعیت سلامت کشورهاست.

  روش: در این مطالعه، عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر امید به زندگی در کشورهای واقع‌در منطقۀ غرب اقیانوس آرام، سازمان بهداشت جهانی، با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه و با بهره‌گیری از داده‌های ترکیبی (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷) بررسی شد. سپس روش اثرات ثابت (حداقل مربعات با متغیرهای مجازی) براساس نتایج آزمون هاسمن به منظور برآورد مدل انتخاب گردید.

  یافته‌ها: نتایج برآورد مدل برای منطقه غرب اقیانوس آرام، نشان دهندۀ اثرات مثبت و معنادار متغیرهای درآمد سرانه، آموزش، اشتغال، مخارج سلامت، ایمنی‌سازی در برابر سرخک (۰۱/۰ p< ) و شهرنشینی (۰۵/۰ p< ) بر امید به زندگی بود.

  بحث: توجه به سیاست‌های مربوط به توسعه اقتصادی و اجتماعی و برنامه‌های تثبیت اقتصادی مثل افزایش تولید، کاهش بیکاری و افزایش سطح آموزش و همچنین سیاست‌های مربوط به ارتقای کارایی سیستم‌های مراقبت سلامت به ویژه اصلاح شیوه‌های تأمین مالی و ارائۀ خدمات سلامت راه‌گشای افزایش طول عمر در کشورهای این مناطق خواهد بود

طرح‌مسئله: نابرابری‌ها مختص به نابرابری درآمدی نیست و این نابرابری در حوزه‌های دیگری چون سلامت نیز موجودیت دارد. در پژوهش حاضر، نابرابری‌های سلامت در کلان‌شهر شیراز با استفاده از شاخص‌های وگستاف، پاسی، فون دورسلر و آمارتیا سن سنجیده  شده است.
روش: پژوهش از نوع کمی و ‌تحلیلی است و قلمرو پژوهش را مناطق نه‌گانه‌ی شهر شیراز در سال ۱۳۹۰ تشکیل می‌دهد. با استفاده از شاخص تمرکز پاسی و فون دورسلر و وگستاف و بهره‌گیری از  ۳۰ متغیر، وضعیت نابرابری سلامت در سطح مناطق و نیز، با استفاده از شاخص آمارتیا سن و بهره‌گیری از گروه‌های هشت‌گانۀ هزینه، مؤلفه‌های هزینه که رفاه خانوارها را در شهر شیراز تحت‌تأثیر قرار داده، بررسی شده است.
یافته‌ها: شاخص‌های تمرکز پاسی و فون دورسلر و وگستاف نشان می‌دهد که مؤلفه‌های سلامت در مناطق نه‌گانه‌ی کلان‌شهر شیراز به‌شکل متوازنی توزیع نشده است. براساس مقدار شاخص پاسی و فون دورسلر، ۳۸.۶ درصد و براساس مقدار شاخص وگستا، نزدیک به ۳۸.۱۴ درصد از متغیرهای سلامت در منطقۀ یک شیراز متمرکز شده‌اند.
نتایج: هزینه‌های مسکن و متعلقات آن، بیش از سایر گروه‌های هزینه،‌ رفاه خانوارها را تحت‌تأثیر قرار داده و پس از آن، مواد خوراکی در رتبه بعدی قرار دارد و هزینه‌های تفریح و خدمات فرهنگی نیز  در رتبه‌ی آخر قرار دارد.