بیان مسئله: این بررسی به مطالعه و ارزیابی عملکرد مرکز مراقبت بعد از خروج زندانهای استان خوزستان در ایجاد اشتغال برای زندانیان زن خوزستانی و جلوگیری از تکرار جرم آنها در سال ۱۳۸۵ می‌پردازد.
روش تحقیق: پرونده ۱۲۴ زن زندانی آزاد شده در این سال بررسی شد و مجموعه خدمات رفاهی و تسهیلاتی مرکز مراقبت بعد از خروج استان خوزستان برای این دسته از زنان ارزیابی گردید. این مرکز به عنوان پل ارتباطی بین مددجویان نیازمند و جامعه بیرون برای تطابق آنها بصورت چتر حمایت مالی ـ رفاهی عمل می‌نماید و با بررسی اولیه پیشینه خانوادگی و معیشتی زندانیان نیازمند در قبل و بعد از آزادی و محاسبه وضعیت فعلی و اثرات مخرب مالی حبس کیفری بر مددجو و خانواده وی به اعطای خدمات در قالب وامهای اشتغال‌زایی کم بهره و بعضا بلاعوض اقدام می‌نماید.
یافته‌های پژوهش: نتایج اولیه آماری نشان داد که ۴۸% از زنان آزاد شده تحت پوشش خدمات و تسهیلات مرکز قرار گرفته؛ ۵۲% کم سواد، ۴۲% دارای مدارک فنی ـ حرفه‌ای، ۶۴% جرایم موادمخدر و سرقت بوده و سطح اشتغال‌زایی ۶۲% می‌باشد. میانه سنی مددجویان ۳۴ سال و ۷۲% از آنها متأهل بوده‌اند سطح و درجه اشتغال‌زایی مددجویان با سن، سواد و تأهل آنها همبستگی مثبت دارد، ولی با نوع جرم زنان زندانی رابطه معناداری ملاحظه نشد. شاخص بازگشت به جرم زنان دریافت کننده خدمات ۴/۳ % بوده و با سن، سواد و تأهل مددجویان همبستگی منفی آمد. بحث با افزایش شاخص سواد و سن مددجویان و تأهل آنها امکان استفاده مطلوبتر از تسهیلات و وامهای دریافتی و سطح اشتغال‌زایی زندانیان زن بالاتر می‌رود. کمترین تأثیر اشتغال‌زایی خدمات مرکز بر مجرمان منکراتی، مجردان و سطوح تحصیلی ابتدایی بوده است. تشویق و ایجاد تسهیلات برای اخذ مدارک و تخصصهای آموزشکده و مراکز فنی ـ حرفه‌ای در دوران حبس به دلیل رابطه قوی با سطح اشتغال‌زایی و پیشگیری از بروز جرم در زندانیان زن، مفید است.
