چکیده: (1561 مشاهده)
مقدمه: رفاه ذهنی مؤلفهی ذهنی کیفیت زندگی است. افرادی که رفاه ذهنی بالاتری دارند، انتظار میرود نسبت به محیط پیرامون و به ویژه، مکان سکونت خود حس خوب و مثبتی داشته باشند، بررسی رابطهی بین رفاه ذهنی و وفاداری به مکان به ویژه برای نواحی روستایی ایران که بخش عمدهای از جمعیت خود را از دست دادهاند، حائز اهمیت بسیاری است.
روش: پژوهش حاضر در زمرهی تحقیقات کاربردی با رویکرد توصیفی- تحلیل است. دادههای مورد نیاز تحقیق عمدتاً از طریق تکمیل پرسشنامه گردآوری شده است. جامعهی آماری این تحقیق به لحاظ مکانی، نقاط روستایی دارای حداقل 100 نفر جمعیت واقع در دهستان دشت ارژن، و واحد تحلیل، ساکنان 18 ساله و بزرگتر میباشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری T تکنمونهای، تحلیل واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب اتا و نرمافزار SPSS استفاده شده است.
یافتهها: سطح وفاداری به مکان و رفاه ذهنی بالاتر از سطح متوسط است؛ بین روستاهای مورد مطالعه از نظر سطح رفاه ذهنی و وفاداری به مکان تفاوت معناداری وجود ندارد؛ در سطح اطمینان 95 درصد، بین رفاه ذهنی و وفاداری به مکان رابطهی مثبت و معناداری وجود دارد. بین رفاه ذهنی و متغیرهای وضعیت تأهل، سابقهی مهاجرت خویشاوندان، سن و مدت اقامت در روستا رابطهی معناداری وجود دارد. رابطهی بین وفاداری به مکان و متغیرهای وضعیت تأهل، سابقهی مهاجرت خویشاوندان، سن و مدت اقامت در روستا نیز معنادار میباشد.
بحث: رفاه ذهنی در کنار رفاه عینی و برخی عوامل دیگر میتواند تبیین کنندهی وفاداری افراد و خانوارها به سکونتگاههایشان باشد. نتایج به دست آمده میتواند برای سیاستگذاران و برنامهریزان روستایی در جهت اتخاذ تدابیر مناسب جهت توسعهی پایدار جوامع روستایی کشور قابل استفاده باشد.
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
رفاه اجتماعی دریافت: 1401/3/17 | پذیرش: 1401/12/20 | انتشار: 1402/2/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول