Mendeley  

Zotero  

mozaffar A, Mohaqeqi kamal S H, Rafiei H, Gaedamini harouni G. (2022). Investigating the Relationship between Grandchild/Grandparent and Tendency towards Risky Behaviors among Students with Moderation of Socio-economic Status in Malekan city in 2020. refahj. 22(86), : 4 doi:10.32598/refahj.22.86.3975.1
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-3953-fa.html

مقدمه: رفتارهای پرخطر به رفتارهایی گفته می‌شود که سلامت و بهزیستی جسمی، روان‌شناختی و اجتماعی افراد و جامعه را به خطر می‌اندازد. دوره‌ نوجوانی که با تغییرات جسمانی، روان‌شناختی و اجتماعی گسترده همراه است، به دلیل خودمحوری و عدم درک مناسب نوجوانان از رفتارهای خود، مرحله‌ مهمی برای شروع رفتارهای پرخطر محسوب می‌شود. رفتارهای پرخطر و گرایش به آن در نوجوانان از عوامل مهم به خطر افتادن سلامت جامعه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نیادوستی و رابطه آن با گرایش به رفتارهای پرخطر در بین دانش‌آموزان شهرستان ملکان صورت گرفته است.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری شامل همه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع تحصیلی متوسطه اول و دوم شهرستان ملکان بود. حجم نمونه پژوهش ۶۴۰ دانش‌آموز بود که از بین دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان ملکان به‌صورت سهمیه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در تحقیق شامل پرسشنامه گرایش به رفتارهای پرخطر محمدخانی، پرسشنامه رابطه نوه_پدر/مادربزرگ الدر_کانگر و پرسشنامه وضعیت اقتصادی_اجتماعی قدرت‌نما بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندگانه و رگرسیون سلسله‌ مراتبی انجام شد.
یافته‌ها: بین نیادوستی و گرایش به رفتارهای پرخطر در بین دانش‌آموزان رابطه آماری معنادار و معکوس وجود دارد. همچنین بین وضعیت اقتصادی_اجتماعی و گرایش به رفتارهای پرخطر در بین دانش‌آموزان رابطه آماری معنادار و معکوس وجود دارد. نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت اقتصادی_اجتماعی، رابطه بین نیادوستی و گرایش به رفتارهای پرخطر را تعدیل می‌کند.
بحث: شکاف بین والدین و فرزندان، درک و فهم والدین و نوجوانان را از هم کم می‌کند و اختلافات بین آنان را دامن می‌زند. از طرف دیگر این شرایط سبب افزایش احساس تنهایی، انزوا، افسردگی، بزهکاری و انحرافات اجتماعی نوجوانان می‌شود و آنان را دچار انواع مسائل و مشکلات فرهنگی و اجتماعی می‌کند. بر اساس محاسبات آماری صورت‌گرفته و یافته‌های به‌دست‌آمده، با توجه به تأثیر انکارناپذیر رابطه نیادوستی و فرزندان بر وقوع رفتار بزهکارانه، افراد زمانی که دررسیدن به اهداف و آرزوهای خود احساس محرومیت و ناکامی می‌کنند، به‌منظور تأمین نیازهای روانی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود مرتکب رفتارهایی می‌شوند که از سوی جامعه مناسب تلقی نمی‌شود.