دوره 19، شماره 72 - ( 5-1398 )                   جلد 19 شماره 72 صفحات 154-131 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (3902 مشاهده)

 
1. فردین علیپور
دکتر مددکار اجتماعی،  گروه آموزشی مددکاری اجتماعی و مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران 

 2. حسن رفیعی 
روانپزشک، مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
3. عایشه علیار
کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی، گروه آموزشی مددکاری اجتماعی و مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

4. میترا بهرامی 
کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه آموزشی روانشناسی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین



مقدمه: همسرآزاری به عنوان یکی از مهم‌ترین انحرافات اجتماعی در بسیاری از جوامع مطرح است. سنجش وضعیت همسرآزاری، نیازمند داشتن ابزارهای بومی با ویژگیهای سنجش مناسب است. این مطالعه به بررسی ساخت و رواسازی نسخه کوتاه پرسشنامه تجربه همسر آزاری در شهر تهران پرداخته است.  
روش ها: در این مطالعه روش‌شناختی، با استفاده از بررسی گسترده متون مرتبط، مخزن اولیه گویه­ها طراحی و در اختیار نمونه‌ای به حجم 555 نفر از افراد متاهل شهر تهران که با استفاده از نمونه­گیری چندمرحله­ای انتخاب شده بودند، قرار گرفت. برای تعیین روایی گویه­ها از تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریماکس و برای تعیین پایایی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.
یافته‌ها: بعد از انجام تحلیل عاملی، 19 گویه در مدل باقی ماند که بر روی 5 عامل (خشونت عاطفی، خشونت کلامی، خشونت جنسی، خشونت جسمی سبک، و خشونت جسمی سنگین) بار شدند. این عوامل در مجموع حدود 68% از واریانس کل سازه را تبیین کردند. پایایی پرسشنامه نیز از طریق محاسبه مقدار ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و مورد تایید قرار گرفت.
بحث : پرسشنامه ساخته شده از حجم و تنوع مناسبی از سوالات برخوردار است و نتایج تحلیل عاملی و آلفای کرونباخ موید ویژگیهای مناسب این ابزار برای سنجش تجربه همسرآزاری است.
متن کامل [PDF 482 kb]   (4340 دریافت)    
نوع مطالعه: روش 2 | موضوع مقاله: آسیب های اجتماعی، خانوادگی، فرهنگی از اینترنت و فناوری های نوین
دریافت: 1397/8/7 | پذیرش: 1398/1/27 | انتشار: 1398/5/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.