چکیده: (4364 مشاهده)
مقدمه: سازمانهای مردمنهاد در جهان امروزی تبدیل به عناصر مهم و اثرگذاری شدهاند. سمنهای حمایتی بهعنوان یکی از مهمترین انواع تشکلهای غیردولتی که تعدادشان در ایران نیز گسترش یافته است، با تمرکز بر محلههای حاشیهای، به دنبال بهبود وضعیت زندگی محرومان و گروههای آسیبپذیر جامعه هستند. مقاله حاضر با هدف شناخت مهمترین انواع مسائل اجتماعی مرتبط با گروههای آسیبپذیر که توسط سمنهای حمایتی برجسته میشود و نیز شیوههای برساخت آنها نگاشته شده است.
روش: این تحقیق با استفاده از روش کیفی نظریه مبنایی و با تکنیکهای مصاحبه نیمهساختاریافته و مشاهده به بررسی وضعیت سازمان غیردولتی فعال در حوزه آسیبهای اجتماعی در استان تهران در سال 1396 پرداخته است. مصاحبهها و مشاهدهها (23 مصاحبه و 24 مشاهده) از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و با رسیدن به اشباع نظری و کسب تنوع کافی، نمونهگیری پایان یافت.
یافتهها: طبق یافتههای پژوهش، «کار کودکان»، «بهرهکشی و سوءاستفاده از کودکان» و «حاشیهنشینی» مهمترین آسیبهای اجتماعی موردتوجه سمنها است. همچنین «کودکان کار و خیابان»، «کودکان ساکن مناطق آسیبخیز و فقیرنشین» و «کودکان محروم از تحصیل» اصلیترین گروههای آسیبپذیر هستند که سمنها به دنبال حل مشکلات آنها هستند. ازجمله مهمترین شیوههای برساخت مسائل اجتماعی در سمنهای حمایتی نیز عبارت است از «ملموسسازی آسیبها»، «رفع ابعاد خُرد آسیب»، «رفع ابعاد وخیم آسیب»، «طرح ابعاد جدید مسئله»، «ادعاسازی زبانی، نمایشی و رفتاری»، «پیوند مسائل با زندگی روزمره»، «ایجاد موج توجه به مسئله» و «نزدیکی عاطفی به گروههای آسیبپذیر».
بحث: سمنها سعی دارند برخی مسائل و آسیبهای اجتماعی را مشکلاتی نامطلوب و شایع جلوه دهند؛ بهنوعی که در اعتقاد عمومی قابلحل باشد و بتوان برای آن اقدامات مؤثری انجام داد. این عمل درواقع برساخت و برجستهسازی مسائل اجتماعی از سوی سمنها است. سمنها بهعنوان گروههای فعال اجتماعی به دنبال مداخله در آسیبهای اجتماعی هستند و آنچه بدان توجه میکنند، بازتابی از مسائل و معضلات اجتماعی مهم جامعه است.
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
آسیبهای اجتماعی دریافت: 1397/3/10 | پذیرش: 1398/7/7 | انتشار: 1398/10/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول