دوره 16، شماره 61 - ( 4-1395 )                   جلد 16 شماره 61 صفحات 220-187 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Yaghfoori H, Rusta M R, kooshaahi M. (2016). Spatial Evaluation of Quality of Life Indicators in the Neighborhoods of Bam City after Earthquake by Using Multi-criteria Decision-making Models. refahj. 16(61), 187-220.
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-2571-fa.html
یغفوری حسین، روستا مجتبی، کوهشایی محمد. سنجش فضایی شاخصهای کیفیت زندگی در محله‌های شهر بم بعد از زلزله با استفاده از مدلهای تصمیم‌گیری چندمعیاره رفاه اجتماعی 1395; 16 (61) :220-187

URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-2571-fa.html


چکیده:   (6912 مشاهده)

مقدمه: شهر به عنوان بستر زیست بشر نقش اساسی در احساس رضایتمندی داشته و در واقع شکل دهنده سبک زندگی انسان و تعیین کننده کیفیت زندگی اوست. اما رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و پیچدگی ماهیت مسائل شهری موجب شده تا تأکید و توجه مدیران و برنامه­ریزان بیش از هر زمان دیگر به سطوح پایین و ملموس کیفیت زندگی شهروندان معطوف شود، به­طوری که امروزه کیفیت زندگی، یکی از دغدغه‌های اصلی حکومتهای محلی و مدیریت شهری شده است. از آنجایی ‌که نتایج حاصل از مطالعات کیفیت زندگی می‌تواند به ارزیابی سیاستها، رتبه‌بندی مکانها، تدوین استراتژیهای مدیریت و برنامه‌ریزی شهری کمک کرده و درک و اولویت‌بندی مسائل اجتماعی برای برنامه‌ریزان و مدیران شهری به‌منظور ارتقای کیفیت زندگی شهروندان را تسهیل سازد؛ لذا مقالۀ حاضر با هدف سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی و سطح‌بندی محله‌ها و به‌منظور ارائۀ تصویری روشن از وضع موجود توزیع کیفیت زندگی و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان شهر بم صورت گرفته است.

روش: تحقیق توصیفی-تحلیلی و نوع آن کاربردی است. شاخصهای پژوهش، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی است. روشهای گردآوری اطلاعات به دو روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه) است. برای بررسی روایی پرسشنامه از روایی صوری و برای تعیین پایایی ، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که مقدار آن 867/0 به دست آمد. جامعۀ آماری تحقیق شامل شهروندان بالای 15 سال ساکن در محله‌های بم (جمعیت سال 1390 ) است که با استفاده از فرمول کوکران 322 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب و سپس با توجه به جمعیت هر محله (بیست‌وهشت محله) به توزیع پرسشنامه‌ها اقدام شد. همچنین از مدلهای تاپسیس و ویکور برای محاسبۀ رتبه‌بندی محله‌های شهر از نظر کیفیت زندگی استفاده شد. در عین‌ حال، جهت وزن‌دهی به معیارها نیز از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی بهره‌گیری شده است.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان‌دهندۀ وجود نابرابری و تفاوت معنادار بین محله‌های بم از نظر شاخصهای کیفیت زندگی است. 1/32% محله‌ها دارای وضعیت مطلوب و مناسب، 4/21% آنها در وضعیت نیمه‌مطلوب و متوسط و 4/46% نیز در وضعیت پایین‌تر از متوسط قرار دارند. محله‌های مطلوب از نظر شاخصهای کیفیت زندگی بیشتر در منطقۀ دو، در غرب و مرکز شهر و در طرف مقابل، محله‌های نامطلوب از نظر شاخصهای کیفیت زندگی اکثراً در منطقۀ یک و نیمه شرقی و به‌طور خاص در ناحیۀ یک شهر و اطراف ارگ تاریخی بم واقع‌ شده‌اند. افزایش میزان و کیفیت تسهیلات و خدمات شهری، پایدارسازی امنیت اجتماعی در محله‌های نامطلوب و توجه ویژه مسئولان به رفع معضل بیکاری در محله‌های فقیر و نامطلوب شهر و ارائۀ راهکارهایی جهت ایجاد اشتغال پایدار برای ساکنین آنها از طریق معرفی پتانسیلها و جاذبه‌های توریستی بم و جذب گردشگر می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی در این شهر کمک کند.

بحث: امروزه نواحی شهری با چالشهای مهمی در زمینه‌های محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن و خدمات ناکافی شهری رو به رو هستند که این مشکلات کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش می دهند. با توجه به اینکه شهر بم یک شهر بازسازی‌ شدۀ ناشی از حادثۀ زلزله است و تمایزات تاریخی بین محله‌های آن به لحاظ قدمت وجود ندارد، انتظار می‌رود که در سطح محله‌های این شهر توسعه برابر، یکسان و همگون وجود داشته باشد و از نظر شاخصهای کیفیت زندگی تعادلی بین محلات برقرار باشد اما با نگاهی به عمق معیشت ساکنان این محله‌ها چنین استنباط می‌شود که نابرابریهای زیادی از نظر شاخصهای کیفیت زندگی میان محله‌های بم وجود دارد و نتایج تحقیق حاضر گویای این واقعیت است که شهر بم امروزه سیمایی از فضای کالبدی و اقتصادی – اجتماعی دوگانه‌ای به خود گرفته است که در یک سو گروه برخوردار و در سوی دیگر افرادی با حداقلهای زندگی قرار دارند.

متن کامل [PDF 1968 kb]   (9925 دریافت)    
نوع مطالعه: اصیل | موضوع مقاله: رفاه اجتماعی
دریافت: 1395/6/29 | پذیرش: 1395/6/29 | انتشار: 1395/6/29

فهرست منابع
1. اورنگ، م. (1386). سنجش کيفيت محيط در بازسازيهاي پس از سانحه (مطالعه موردي: فضاهاي عمومي شهر بم). پاياننامه کارشناسي ارشد، دانشگاه تربيت مدرس، تهران.
2. پوراحمد، ا. و خليجي، م. (1393)و قابليت سنجي تحليل خدمات شهري با استفاده از تکنيک ويکور (مطالعه موردي شهر بناب). مجله برنامهريزي فضايي (جغرافيا)، سال چهارم، شماره 2، 1-16.
3. خادمي، ا. و جوكار سرهنگي، ع. (1391). ارزيابي کيفيت زندگي شهري (مطالعه موردي: بافت فرسوده شهر آمل). نشريه جغرافيا و مطالعات محيطي، دوره يك، شماره چهار، 100-117.
4. خراساني مقدم، ص.، يزدانفر، ع. و حسيني، ق. (1394) بررسي شاخصهاي کيفيت زندگي مؤثر بر ميزان رضايتمندي ساکنان سکونتگاههاي غيررسمي (مطالعه موردي: محله فرحزاد تهران-فرحزاد شمالي). فصلنامه پژوهشهاي جغرافياي انساني، دوره 47، شماره 1، 97-117.
5. خواجهشاهکوهي، ع. و مهدوي، ش. (1391). ارزيابي و تحليل شاخصهاي کيفيت زندگي در شهرهاي مرزي (مطالعه موردي: شهر بندر ترکمن). همايش ملي شهرهاي مرزي و امنيت؛ چالشها و رهيافتها، دانشگاه سيستان و بلوچستان، 430-436.
6. رباني خوارسگاني، ع. و كيانپور، م. (1386). مدل پيشنهادي براي كيفيت زندگي (مطالعه موردي: شهر اصفهان). مجله دانشكده ادبيات و علوم انساني، سال 15، شماره 59-58، 67-108.
7. رضايي، م.، مؤذن، س. و نفر، ن. (1393). تحليل رضايتمندي از شاخصهاي کيفيت محيط در شهرهاي جديد (مطالعه موردي: شهر جديد پرند). پژوهشهاي جغرافيايي و برنامهريزي شهري، دوره 2، شماره 1، 31-47.
8. رضواني، م. و منصوريان، ح. (1387). سنجش کيفيت زندگي: بررسي مفاهيم، شاخصها، مدلها و ارائه مدل پيشنهادي براي نواحي روستايي. فصلنامه روستا و توسعه، سال 11، شماره 3، 1-26.
9. رهنمايي، م.، منوچهري مياندوآب، ا. و فرجي ملايي، ر. (1390). تحليل کيفيت زندگي در بافت فرسوده مياندوآب. دو فصلنامه مديريت شهري، شماره 28، شماره پاييز و زمستان 1390، 223-240.
10. زالي، ن.، مهدي، ع.، طوراني، ع. و مهديان بهنميري، م. (1392). تحليلي بر عملکرد مديريت شهري شهر مهاباد از منظر مشارکت و رضايتمندي شهروندي. دو فصلنامة پژوهشهاي بومشناسي شهري، سال چهارم، شماره 2، پياپي 8، 27-44.
11. زياري، ک.، زنجيرچي، م. و سرخ کمال، ک. (1389). ﺑﺮرﺳﻲ و رﺗﺒﻪ درجهبندي توسعهيافتگي شهرستانهاي اﺳﺘﺎن ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮي ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺗﺎﭘﺴﻴﺲ. مجله پژوهشهاي جغرافياي انساني (تابستان) شماره 72، تهران، 17-30.
12. سالاري سردري، ف.، حيدري مقدم، م.، سبحاني، ن. و عارفي، الف. (1393). بررسي مؤلفههاي کيفيت زندگي در فضاهاي شهري (مطالعه موردي: شهر لامرد). دو فصلنامه پژوهشهاي منظر شهر، سال اول، ش 2، 53-63.
13. شفيعا، س.، شفيعا، م. و کاظميان، غ. (1392). فراتحليل روش و نتايج پژوهشهاي کيفيت زندگي شهري در ايران. فصلنامه جامعهشناسي کاربردي، سال 24، شماره پياپي 50، شماره 2، 21-40.
14. شماعي، ع.، فرجي ملايي، ا.، عظيمي، ا. و هاتفي، م. (1391)و تحليل نابرابري شاخصهاي کيفيت زندگي در سطح محلههاي شهر بابلسر. فصلنامه انجمن جغرافيايي ايران، دوره جديد، سال دهم، شماره 33، 280-253.
15. ضرابي، ا.، رزمپوري، ع. ا.، عليزاده اصل، ج. و نوري، م. (1393). سنجش و ارزيابي شاخصهاي كيفيت زندگي در شهرهاي مياني (نمونه مورد مطالعه: شهر ياسوج). فصلنامه برنامهريزي فضايي جغرافيا، سال چهارم، شماره 3، 15-36.
16. فيروزجهانتيغ، م. (1392). ارزيابي شاخصهاي کيفيت زندگي شهري (مطالعه موردي: شهر زهک). پاياننامه کارشناسي ارشد، دانشگاه آزاد اسلامي واحد زاهدان، زاهدان.
17. کوکبي، ا. (1384). برنامهريزي به منظور ارتقاي کيفيت زندگي شهري در مرکز شهر (مطالعه موردي: بافت مرکزي شهر خرمآباد). پايان نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه تربيت مدرس، تهران.
18. لطفي، ص.، فرجي ملايي، ا.، منوچهري، ا. و عظيمي، ا. (1390). تحليل کيفيت زندگي شهري با استفاده از روش آنتروپي و تکنيک SAW (مطالعه موردي: بافت شهري مياندوآب). فصلنامه جغرافيا و آمايش سرزمين، سال اول، شماره اول، 69-86.
19. مرصوصي، ن. و لاجوردي، ع. (1393). مطالعه تطبيقي کيفيت زندگي در شهرهاي ايران. فصلنامه پژوهشهاي اقتصادي (رشد و توسعه پايدار)، سال چهاردهم، شماره دوم، 69-95.
20. مرکز آمار ايران (1392). نتايج تفصيلي سرشماري عمومي نفوس و مسکن 1390 شهرستان بم. استانداري کرمان، دفتر آمار و اطلاعات و GIS.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه رفاه اجتماعی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Social Welfare Quarterly

Designed & Developed by : Yektaweb