در جوامع و قبایل سنتی توجه ویژه‌ای به آغاز دوره نوجوانی وجد داشت. این دوره به منزله پیش‌دوره بزرگسالی شامل پذیرفتن تعهدها، مسئولیتها و اختیارات ویژه خود بود و با مراسم خاصی انجام می‌شد که به رسمیت شناختن نقش نوجوانان را در جامعه اعلام می‌داشت. این رسم باستانی به‌مرور زمان به فراموشی سپرده شد و احیای آن به‌واسطه ارزش سرمایه‌گذاری جامعه بر نسل آتیه توسط یونیسف در سپتامبر 2002 به‌رسمیت شناخته شد. بحث کلی یونیسف آن است که ساختن جامعه جهانی و دنیایی براساس آرامش و صلح بدون توجه به عقاید، دیدگاه‌ها و تجربیات کودکان و نوجوانان به‌ویژه حول و حوش مقوله‌هایی که مؤثر بر زندگی خودشان است بی‌معناست. به همین دلیل اعضا و همکاران یونیسف بحثهای گسترده و در عین حال ویژه‌ای درباره علت‌شناسی، اپیدمولوژی،‌ باورها و نگرش‌های پیشین، حال و آینده جهانی بر مشارکت کودکان و نوجوانان دارند.