علی‌رغم اینکه ایران یکی از کشورهای پرخطر به لحاظ وقوع بلایای طبیعی است، هنوز تعداد مطالعات در حوزه‌های مختلف از جمله پرداختن به ابعاد روانی – اجتماعی حواث غیرمترقبه، بسیار اندک است. مقاله حاضر می‌کوشد تا با ارزیابی ابعاد و روشهای مطالعه میدانی در زمان وقوع بلایای طبیعی و پس از آن، تجاربی را در این زمینه در اختیار پژوهشگران قرار دهد. مطالعه این مقاله می‌تواند دریچه‌های جدیدی پیش روی پژوهشگران و مؤسسات مطالعاتی، در راه گسترش تحقیقات میدانی در بلایای طبیعی بگشاید.