طرح مسأله: همزمان با رشد کالبدی شهر تهران، مشکلات تامین مسکن مناسب به‌ویژه برای زنان مطلّقه خانه‌دار روزبه‌روز دشوارتر می‌شود. مسأله این است که چه نوع رابطه‌ای میان توزیع جغرافیایی مسکن فقیرانه و پراکنش درصد زنان مطلّقه خانه‌دار در مناطق 22گانه تهران وجود دارد؟ روش: در این پژوهش، فقر در مناطق 22 گانه تهران بر اساس دو شاخص‌ درصد زنان مطلّقه خانه‌دار و درصد خانوارهای چهار نفره به بالای ساکن در یک اتاق مورد بررسی قرار گرفته و با نرم‌افزار GIS نقشه‌های آن ترسیم گردیده است. یافته‌ها: یافته‌‌ها نشان می‌دهند دو شاخص «درصد خانوارهای چهار نفره و بالاتر ساکن در یک اتاق» به عنوان معیار فقر مسکن، و «درصد زنان مطلّقه خانه‌دار» در مناطق مرکزی و جنوب شهر تهران بیش از سایر مناطق تراکم دارند. نتایج: با توجه به یافته‌های تحقیق، یکی از راهکارهای کاهش فقر و محرومیت لزوم دخالت دولت در تامین مسکن و توجه ویژه در زمینه احداث مساکن مناسب برای گروه‌های کم‌درآمد با تاکید بر زنان مطلّقه خانه‌دار است.