طرح مسأله: مقاله حاضر در پی کندوکاو درباره ارزیابی نقش مدیریت اعتیاد در سال‌های پس از انقلاب می‌باشد. روش: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی و در چارچوب نظریه پایه‌دار است. جامعه مورد مطالعه مدیران عمومی فعال در زمینه کاهش تقاضا طی سال‌های 1358-1380 می‎باشند. داده‎های این پژوهش با مرور منابع و انجام مصاحبه عمیق نیمه‎ساختاریافته، گردآوری و سپس تحلیل شده‌اند. یافته‌ها: دوره‌های مدیریت اعتیاد را در چارچوب تغییر در سیاست‌ها طی سال‌های 80-1358 می‌توان به چهار دوره تقسیم کرد. این سیاست‌ها اغلب تحت تاثیر چهار عامل محقق شده است: اول) تغییر مدیر یا مدیران؛ دوم) تغییر قوانین؛ سوم) تغییر مدیریت کلان، خصوصاً قوه مجریه؛ و چهارم) وقوع یا خاتمه یک رویداد مهم یا واقعه مثل انقلاب یا جنگ. نتایج: مدیریت اعتیاد اغلب غیرتخصصی و امنیتی ـ قضایی بوده است. علی‌رغم نقاط ضعف، مدیریت اعتیاد روند رو به جلویی داشته و به‌تدریج درک واقع‌بینانه‌تر و علمی‌تری از وضعیت اعتیاد به‌دست آورده است. اما به دلیل سرعت پرشتاب تحول پدیده اعتیاد، اثرات قابل توجهی بر فرآیند طی شده نداشته است.

واژه‌های کلیدی: اعتیاد، ایران، ستاد مبارزه با مواد مخدر، سوء مصرف مواد، مدیریت

متن کامل [PDF 538 kb]   (1314 دریافت)