طرح مسأله: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی وضعیت سلامت روان رانندگان حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای در تصادفات منجر به جرح و فوت در جاده‌های کشور ایران بوده است . روش: بدین منظور 453 نفر از رانندگانی که تصادف منجر به جرح یا فوت داشته‌اند در محل پاسگاه‌های بین راه و در24 ساعت اول تصادف به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند .کلیه رانندگان پرسشنامه SCL-90 – R و پرسشنامه جمعیت شناختی را تکمیل نمودند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین نمرات پرسشنامه SCL-90 – R دو گروه رانندگان حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای تفاوت معنی‌داری دیده نمی‌شود. هرچند که میانگین نمرات شاخص کلی علائم هر دو گروه رانندگان حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای بالاتر از نقطه برش برای جمعیت بهنجار(81/0) بود ولی این تفاوت نیز از لحاظ آماری معنادار نمی‌باشد .همچنین میانگین نمرات ابعاد افکار پارانوئیدی، وسواس و اجبار، حساسیت در روابط بین فردی و افسردگی در هر دو گروه بیشتر ازسایر ابعاد بود. بین سابقه استفاده از دارو و تصادفات قبلی در هر دو گروه با نمرات بالاتر از نمره برش در آزمون SCL -90 – R ارتباط معنی داری وجود داشت. نتایج: نتایج این پژوهش بیانگر آن است که مشکلات سلامت روان و سابقه مصرف دارو ممکن است با تعداد تصادفات رانندگی مرتبط باشد و احتمالا با مداخلات در این زمینه‌ها می‌توان از افزایش این حوادث پیشگیری نمود.