BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-1669-fa.html
مقدمه: کیفیت زندگی ابزار نیرومندی در برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ای یک جامعه است که یکی از نقش‌های مهم آن در توسعه، ارتقای کیفیت زندگی است. در این راستا، این مقاله به بررسی رابطه سرمایه انسانی (با تأکید بر تعداد دانش‌آموختگان آموزش عالی (به تفکیک مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) و کیفیت زندگی در استان‌های کشور پرداخته است.
روش: تحقیق حاضر با استفاده از داده‌های سری زمانی استان‌های کشور طی دوره زمانی (1382- 1388) و با بکارگیری مدل اثرات ثابت در روش پانل دیتا انجام گرفته است.
یافته‌ها: متغیرهای سرمایه انسانی و نسبت شهرنشینی در استان‌ها اثر مثبت و جمعیت اثر منفی روی کیفیت زندگی استان‌های کشور داشته‌اند. همچنین، میزان تأثیرگذاری مقطع کارشناسی کمتر از دو مقطع کارشناسی ارشد و دکتری بوده است.
بحث: با توجه به میزان تأثیرگذاری کمتر دانش‌آموختگان مقطع کارشناسی علی‌رغم صرف هزینه و وقت نسبت به مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری در افزایش تولید، دولت می‌تواند سیاست‌های خود را در امر آموزش عالی به ویژه در مقطع کارشناسی به گونه‌ای شکل دهد تا باعث تشویق آموزش و بالابردن کیفیت آموزشی در جهت استفاده بهینه از مهارت‌ها و دانش در زمینه تولید و افزایش آن شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
