مقدمه: این مطالعه رابطۀ بین اعتماد و شبکه‌های اجتماعی و آگاهی، به عنوان شاخص‌های سرمایۀ اجتماعی و رفاه اجتماعی را در کلان شهر تهران بررسی می‌کند. پرسش اصلی این پژوهش، این است که در مرحلۀ اول عمده‌ترین عامل سرمایۀ اجتماعی و رفاه اجتماعی در شهر تهران چیست؟ و کدام‌یک از عناصر هجده‌گانۀ سرمایۀ اجتماعی بر رفاه اجتماعی از لحاظ ذهنی و برخورداری از امکانات رفاهی تأثیر گذارند؟  

روش: جامعۀ آماری این مطالعه پیمایشی را ۷۸۳ نفر از افراد بالای ۱۶ سال در شهر تهران تشکیل می دادند که به صورت خوشه‌ای و چند مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌های مطالعه با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته جمع‌آوری و به روش رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. 

یافته‌ها: از هجده عنصر سرمایۀ اجتماعی وارد شده در تحلیل عاملی شش عامل عناصر شبکه‌ای، هم‌بستگی و یکپارچگی اجتماعی، مشارکت غیررسمی خیریه‌ای و مذهبی و همیارانه، آگاهی و توجه به امور عمومی، مشارکت رسمی، شبکۀ همکاران و همشهری‌ها، شبکۀ دوستان صمیمی و قرض دهنده، شبکۀ همکاران و شبکۀ خویشاوندان، اعتماد عمومی و اعتماد فردی و نگاه به آینده، اعتماد نهادی و احساس امنیت در تعیین سرمایۀ اجتماعی مؤثر است.

بحث: هم‌بستگی و رابطۀ معنی‌داری بین عناصر سرمایۀ اجتماعی و رفاه اجتماعی در شهر تهران وجود دارد. عمده‌ترین عناصر سرمایۀ اجتماعی که با افزایش رفاه اجتماعی (از لحاظ ذهنی و امکانات رفاهی) همراهند عبارتند از: شبکۀ خویشاوندی، احساس امنیت، مشارکت رسمی، اعتماد نهادی و اعتماد فردی و آگاهی و توجه نسبت به امور عمومی سیاسی اجتماعی.